“แม้ว่าท่านทั้งหลายรักผู้ที่รักท่าน จะทรงนับว่าเป็นคุณอะไร แก่ท่าน ถึงแม้คนบาปก็ยังรักผู้
ที่รักเขาเหมือนกัน” (พระธรรมลูกา 6:32)
พระเยซูทรงสอนเหล่าสาวกให้รู้จักวิธีดำเนินชีวิต ในพระธรรมยอห์น 15:1-9 พระองค์ทรงใช้ต้นและกิ่งองุ่นเป็นอุทาหรณ์สอนให้เห็นความสำคัญของการมีชีวิตในพระองค์ และ ยอมให้พระองค์ทรงดำรงอยู่ในพวกเขา และในพระธรรมยอห์น 15:10-17 ทรงบัญชาเหล่าสาวกให้รักกันและกัน ยอมอุทิศชีวิตเพื่อกันและกัน และทรงบัญชาเราให้ทำเช่นนั้นด้วย รักคนที่เขารักเรานั้นทำได้ง่าย เรายินดีมอบสิ่งที่เราเองจำเป็นต้องใช้ เพราะเห็นแก่คนที่เรารักและห่วงใย เช่น คู่ครอง ลูกหลานและเพื่อนๆ ของเรา แล้วคนที่เราไม่รักคนที่ใช้คำพูดและการกระทำของเขาทำให้เรารักไม่ลงเล่า เราจะยอมอุทิศชีวิตของเราให้คนที่ไม่เป็นมิตรกับเราหรือคนที่ทำให้เราเจ็บใจทั้งด้วยคำพูดและการกระทำได้หรอและจะรักเขาลงไหม? เชื่อว่าถ้าไม่จดจำความโกรธ ความเจ็บปวดและความหมางเมินของเราเสียและอธิษฐานทุกวันเผื่อคนที่ทำให้เราเจ็บปวด คือทางหนึ่งในการอุทิศชีวิตของเราเพื่อพวกเขา การปฏิบัติตนเช่นนี้ เป็นการยอมให้พระเจ้าทรงอวยพรให้เราแสดงความเมตตากรุณาต่อพวกเขาได้ การทูลขอพระเจ้าให้ทรงเผยหน้าที่ และความรับผิดชอบของเราต่อพระองค์และต่อผู้อื่นคงจะเป็นตัวกระตุ้นให้เราต้องการฟื้นความสัมพันธ์ที่แตกร้าว และพร้อมใจรับใช้พระองค์ในทุกสิ่งที่เราทำและพร้อมใจรับใช้พระองค์ในทุกสิ่งที่เราทำ
(โดย.แพทริเชีย วิลกิส แพตตัน (เท็กซัส) หนังสือห้องชั้นบน)
If you love those who love you, what credit is that to you? For even sinners love those who love them.- Luke 6:32 (NRSV)
Jesus teaches his disciples how to live. In John 15:1-9, he uses the image of a vine and its branches to show his followers the importance of abiding in him and allowing him to live through them. In John 15:10-17, Jesus commands his disciples to love one another and to be willing to lay down their lives for one another. His command to us is the same.
Loving those who love us is easy. We gladly sacrifice our own needs and wants for the sake of those we love and care about: our spouses, children, grandchildren, and friends.
What about people we don’t love? What about people whose words and actions make loving them difficult? How do we lay down our lives for those who are not our friends or for those who have hurt us with cruel words and actions?I have come to believe that setting aside our anger, hurt, and indifference and praying daily for those who have hurt us is one way of laying down our lives for them. This practice allows God to grace us with the ability to show them kindness. Asking God to show us our part, our responsibilities to God and to other people, may be the catalyst we need to restore broken relationships and to strengthen our resolve to serve God in all
we do. (The Author Patricia Wilgis-Patton (Texas, USA) The Upper room)
ไม่มีความคิดเห็น:
ไม่อนุญาตให้มีความคิดเห็นใหม่