"การตีสอนนั้นดูไม่เป็นที่ชื่นใจเลย เป็นเรื่องเศร้าใจ
แต่ต่อมาภายหลังก็จะก่อให้เกิดความสุขสำราญแก่บรรดา
คนที่ต้องทนอยู่นั้น คือความชอบธรรมนั้นเอง" (ฮีบรู12:11)
“หนูทำอย่างนั้นจริงหรือ” ครูผู้ช่วยคนใหม่ไม่รู้ตัวว่าเธอใช้เวลาดุนักเรียนหัวดื้อ
คนหนึ่งนานถึงห้านาที คำพูดด้วยความไม่พอใจของเธอทำให้นักเรียนชายชั้นประถม
ปีที่สองทรุดตัวลงกับเก้าอี้ ดิฉันซึ่งเป็นครูผู้ดูแลอยากช่วยเธอให้เข้าใจผลร้ายที่เกิด
จากคำพูดของเธอ เธอยืนยันทั้งน้ำตาว่าเธอไม่รู้ตัวว่าพูดออกไปแบบนั้น ความรู้สึกเสียใจแสดงว่าเธออยากเปลี่ยนแปลง ดิฉันจึงใช้เวลาสอนวิธีใหม่เพื่อแก้ไขปัญหาในห้องเรียน ทำให้เธอสบายใจขึ้นและเริ่มชอบเวลาที่อยู่กับนักเรียน เด็กคนนั้นก็เริ่มทำตัวดีขึ้นด้วย
ในความสัมพันธ์กับพระเจ้า ดิฉันพบว่าตนเองก็ทำกับพระองค์เช่นนั้นด้วย เมื่อ
พระเจ้าทรงช่วยดิฉันให้เห็นข้อบกพร่อง ดิฉันถามด้วยความเจ็บปวดว่า “ข้าพระองค์
ทำเช่นนั้นหรือ” ในพระธรรมวิวรณ์3:19 พระเจ้าตรัสว่า “เรารักผู้ใดเราก็ตักเตือน
และตีสอนผู้นั้น” บ่อยแค่ไหนหนอที่เราไม่เห็นด้วยกับคนอื่นและทึกทักเอาเองว่าเขา
เป็นฝ่ายผิด และบ่อยเท่าไรเล่าที่เราไม่พูดความจริงทั้งหมดที่เกิดขึ้น
เราอาจจะไม่รู้ตัวว่าทำผิดจนกว่าพระเจ้าจะทรงชี้ให้เห็น ถ้ายอมแก้ไขข้อผิดพลาด
พระเจ้าจะทรงช่วยให้เรามีกำลังใจและกล้าเปลี่ยนแปลง โดยไม่ทรงประณามความผิด
ที่เราทำ
อธิษฐาน : ข้าแต่พระเจ้า ขอให้ข้าพระองค์ทั้งหลายเต็มใจยอมรับว่าข้าพระองค์ผิดไป
แล้วและยอมรับความช่วยเหลือจากพระองค์เพื่อเปลี่ยนวิถีชีวิตใหม่ขอบพระคุณที่
ทรงให้อภัยเสมอ ในพระนามพระเยซูคริสต์เจ้า อาเมน
ผู้เขียน : คาเรน ดอร์เซย์(โอเรกอน)
----------------------------------------------------
"Discipline always seems painful rather than pleasant at the time, but later it yields the peaceful fruit of righteousness to those who have been trained by it."- Hebrews 12:11 (NRSV)
“I really said that?” The new teacher’s assistant was unaware that she had just spent five minutes badgering a struggling student. Hearing her words and irritated tone of voice, the demoralized second-grade boy had slumped in his chair. As her supervisor, I wanted to help her understand the damage her words had caused. She insisted, through tears, that she did not realize she had spoken that way. Her sorrow indicated a desire to change. So I spent time showing her other ways to handle frustration in the classroom. She relaxed and began to enjoy her time with the student. He began to engage again.
In my relationship with God I find myself doing the same thing. “I did that, God?” My disbelief has been equally genuine and pain-filled when God has helped me to see my shortcomings. In Revelation 3:19, God says, “I reprove and discipline those whom I love.” How often do we gossip and not think about how hurtful it is? How often do we disagree with someone and assume that they are in the wrong? How often do we fail to tell the whole truth?
We may not recognize our sins until God points them out. When we respond to correction, God, without condemnation, gives us strength and courage to change.
Prayer : Dear God, give us the willingness to recognize our sinful behavior and to accept your help to change our ways. Thank you for always forgiving us. Amen.
The Author : Karen Dorsey (Oregon, USA)