"จิตใจของข้าพเจ้าเอ๋ย ไฉนเจ้าจึงฝ่ออยู่ไฉนเจ้าจึงกระสับกระส่าย
ภายในข้าพเจ้า จงหวังใจในพระเจ้าเพราะข้าพเจ้าจะถวายสดุดีแด่
พระองค์อีก ผู้ทรงเป็นความอุปถัมภ์และพระเจ้าของข้าพเจ้า" (สดุดี42:5)
-----------------------------------------------------
หนึ่งในบรรดาหลายสิ่งที่ดิฉันเรียนรู้ครั้งแรกๆ ตอนเป็นครูสอนรวีวารศึกษาคือ
เด็กจะร้องไห้อยากพบพ่อแม่ของตน ทุกวันอาทิตย์จะมีเด็กอย่างน้อยคนหนึ่งน้ำตา
ไหลพรากหลังจากพ่อแม่ที่เขารู้สึกอบอุ่นและปลอดภัยออกจากห้องเรียนไป
ดิฉันค่อยๆ อธิบายให้เด็กเข้าใจว่า พ่อแม่ของพวกเขาอยู่ไม่ไกล ที่พวกเขาเข้า
มาในชั้นก็เพื่อช่วยให้ได้เรียนรู้ ไม่ได้หมายความว่าจะทอดทิ้งหรือหนีไปที่ไหนหรอก
พอถึงตาที่ดิฉันเองถูกท้าทายบ้างจนโลกดูสับสนวุ่นวายและรู้สึกว่าช่วยตนเอง
ไม่ได้ ถึงได้เข้าใจว่าเด็กๆ รู้สึกอย่างไร เมื่อย้อนกลับไปดูก็สงสัยว่าทำไมดิฉันถึงต้อง
กลัว ทำไมชีวิตถึงได้ยุ่งยากลำบากนักและทำไมต้องรู้สึกว้าเหว่ด้วย ในเมื่อพระเจ้า
ทรงประทับอยู่ใกล้คอยดูแลดิฉันอยู่ ทรงอนุญาตให้ดิฉันได้เรียนรู้และได้สร้างบุคลิกภาพ
ของตนเอง
เดี๋ยวนี้ เมื่อใดที่ถูกสิ่งเลวร้ายคุกคามทำให้รู้สึกว่าพระเจ้าทรงอยู่ห่างไกล ดิฉัน
จะคิดถึงเด็กๆ ที่ร้องไห้งอแงระหว่างอยู่ในห้องเรียนรวีวารศึกษาเมื่อความมั่นใจกลับคืนมาใหม่
ดิฉันจะตอกย้ำให้ตนเองรู้ว่า “พระเจ้าทรงอยู่ใกล้”
อธิษฐาน : ข้าแต่พระเจ้าผู้บริสุทธิ์ โปรดหนุนใจข้าพระองค์ทั้งหลายให้เข้มแข็งโดย
ประทับอยู่ด้วยในยามที่ข้าพระองค์เดือนร้อนและคับขัน ในพระนามพระเยซูคริสต์เจ้า
อาเมน
เป้าหมายของคำอธิษฐาน : ผู้ที่รู้สึกว่าตนเองถูกทอดทิ้ง
ผู้เขียน : เอสเธอร์ รูอิส ซัลดานา (โคอาฮุยลา เม็กซิโก)
---------------------------------------------------------------
Why, my soul, are you downcast? Why so disturbed within me? Put your hope in God, for I will yet praise him, my Savior and my God.
- Psalm 42:5 (NIV)
One of the first things I learned as a Sunday school teacher is that one child will always cry for their parents. Sunday after Sunday at least one child dissolves into tears after the people who make them feel secure have left the room.
I gently explain to each child that their parents are nearby, that their parents brought them to the class to help them learn. It does not mean that they have been abandoned or will be separated for very long.
Then, when a particular challenge disrupted my world and left me feeling helpless, I understood how the children feel. As I look back I wonder: Why did I fear? Why was life so difficult? Why did I feel lonely? My Lord was nearby, watching over me, but also allowing me to learn and build character.
Now when adversity threatens to make me feel distant from God, I reflect on those distraught children during Sunday school. With renewed confidence I repeat: “God is nearby.”
Thought for the Day : I will seek God’s presence in all that I do.
Prayer : Holy and loving God, strengthen us through your powerful presence in our times of need. Amen.
Prayer focus : SOMEONE WHO FEELS ABANDONED
The Author : Esther Ruiz Saldana (Coahuila, Mexico)