“ดิฉันเป็นแต่เพียงคนต่างด้าว ทำไมท่านจึงมองดิฉันด้วยความเอาใจใส่”
- นางรูธ 2:10
ว่ากันว่า
แอน เฮอร์เบิร์ต นักเขียนชาวอเมริกัน เป็นผู้เขียนข้อความ “จงฝึกสำแดงความเมตตาไปทั่วและทำดีเพราะทำได้”
บนผ้ารองจานในร้านอาหารในปี 1982
ต่อมาข้อความนี้เป็นที่รู้จักผ่านภาพยนตร์และวรรณกรรมและกลายเป็นคำที่เราใช้ทั่วไป
คำถามคือ
“ทำไม” ทำไมเราต้องสำแดงความเมตตาแก่ผู้อื่น
สำหรับผู้ที่ติดตามพระเยซู คำตอบนั้นชัดเจน คือ เพื่อสำแดงพระเมตตากรุณา
และความปรานีของพระเจ้า
มีตัวอย่างเรื่องนี้ในพันธสัญญาเดิม
จากเรื่องราวของนางรูธ ผู้อพยพจากโมอับ เธอเป็นชาวต่างชาติที่มาอาศัยอยู่ต่างแดน
ที่ซึ่งเธอไม่เข้าใจภาษาและวัฒนธรรม ยิ่งไปกว่านั้น เธอยังยากจน
ต้องหวังพึ่งความเอื้อเฟื้อจากผู้อื่นซึ่งไม่สนใจเธอ
แต่มีชาวอิสราเอลคนหนึ่งที่สำแดงความเมตตาและทำให้เธอประทับใจ
(นรธ.2:13) เขาอนุญาตให้เธอเก็บข้าวที่ตกในนาของเขา แต่นั่นไม่ใช่แค่การให้ทาน
ความเห็นอกเห็นใจของเขาได้สำแดงพระเมตตากรุณาและความรักมั่นคงของพระเจ้า
ผู้ที่เธอสามารถเข้าลี้ภัยใต้ปีกของพระองค์ได้ เธอกลายเป็นเจ้าสาวของโบอาส
เป็นส่วนหนึ่งในครอบครัวของพระเจ้า และเป็นหนึ่งในลำดับพงศ์พันธุ์ของพระเยซู
ผู้นำความรอดมาสู่โลก (ดู มธ.1:1-16)
เราไม่มีทางรู้ว่าการสำแดงความเมตตาในนามพระเยซู
จะก่อให้เกิดสิ่งใดบ้าง
ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า
พระองค์ปรารถนาให้ข้าพระองค์ทำอะไรต่อผู้อื่นในวันนี้บ้าง โปรดทรงนำข้าพระองค์
และขอให้คนนั้นได้เห็นพระองค์
ไม่เร็วเกินไปที่จะแสดงความเมตตา
โดย David Roper
พันธกิจมานาประจำวัน
Random Acts of Kindness
“Why have I found such
favor [grace] in your eyes that you notice me—a foreigner?” Ruth 2:10
Some say that the
American writer Anne Herbert scribbled the phrase “Practice random acts of
kindness and senseless acts of beauty” on a placemat at a restaurant in 1982.
The sentiment has since been popularized through film and literature and has
become a part of our vocabulary.
The question is
“Why?” Why should we show kindness? For those who follow Jesus, the answer is
clear: To show the tender mercy and kindness of God.
There’s an Old
Testament example of that principle in the story of Ruth, the emigrant from
Moab. She was a foreigner, living in a strange land whose language and culture
she did not understand. Furthermore, she was desperately poor, utterly
dependent on the charity of a people who took little notice of her.
There was one
Israelite, however, who showed Ruth grace and spoke to her heart (Ruth 2:13).
He allowed her to glean in his fields, but more than simple charity, he showed
her by his compassion the tender mercy of God, the One under whose wings she
could take refuge. She became Boaz’s bride, part of the family of God, and one
in a line of ancestors that led to Jesus, who brought salvation to the world (see
Matt. 1:1–16).
We never know what
one act of kindness, done in Jesus’s name, will do.
Lord, what do You want me to do for another today? Lead me. And may
that person see a glimmer of You.
It’s never too soon to be kind.
By David Roper
Our Daily
Bread Ministries